My heart’s in the Highlands

My heart’s in the Highlands, my heart is not hear,                   

My heart’s in the Highlands a chasing the dear,

Chasing the wild dear and following the roe.

My heart’s in the Highlands wherever I go.

          All hail to the Highlands, all hail to the North,

          The birth-place of valour, the country of worth,

          Wherever I wander, wherever I rove,

          The hills of the Highlands forever I love.

                                My heart’s in the Highlands, etc.   

Farewell to the mountains, high covered with snow,

Farewell to the straths and green valleys below,

Farewell to the forests and high hanging woods,

Farewell to the torrents and loud pouring floods.

                              My heart’s in the Highlands, etc.

   Adieu for a while, I can never forget thee,

   The land of my fathers, the soil of the free,

   I sight for the hour that shall bid me retrace

   The path of my childhood, my own native place.

                             My heart’s in the Highlands, etc.

Між гор маё сэрца... Вандруе між гор,

Дзе марам раздолле і вольны прастор

Высочваць аленя, зайздросціць арлам...

Між гор маё сэрца. Любоў мая там.

 Да стрэчы, Шатландыя! Поўнач, бывай!—

Калыска герояў і мужнасці край.

Куды б ні прыбіў мяне лёсу прыбой,

З табой маё сэрца, навекі з табой!

Бывайце, снягі на вяршынях гарбатых,

Бывайце, лугі па далінах і скатах,

Бывайце, лясныя крыніцы і гаці,

Бывайце, хваёвыя нетры,—бывайце!..

Між гор маё сэрца... Заўсёды між гор,

Дзе думам – раздолле і вольны прастор

Сачыць за аленем, зайздросціць арлам...

Між гор маё сэрца, а ўнізе я сам.

 (Пер.Я.Семяжон)

Вільгельм Мюлер.

 Катрыншчык           Шарманщик

На вуліцы вясковай,                                    Вот стоит шарманщик   

Дзе ціша і спакой,                                        Грустно за селом,

Стары катрынку круціць                             И рукой озябшей

Азяблаю рукой.                                            Он вертит с трудом,

На колкім снезе босы                                  Топчется на месте,

Пераступае дзед.                                          Жалок, бос и сед.

А на яго талерцы                                          Тщетно ждет бедняга,

Няма пакуль манет.                                      Денег в чашке нет!

Яго не хочуць слухаць,                                Люди и не смотрят,

Не хочуць прыкмячаць.                               Слушать не хотят,

Вакол сабакі злосна,                                     Лишь собаки злобно

Ашчэрана вурчаць.                                       На него ворчат.

Стаіць ён, безуважны                                   Все покорно сносит,

На беды ўсе свае.                                          Терпит все старик,

Ён круціць, і катрынка                                 Не прервется песня

Усё пяе, пяе.                                                  И на краткий миг.

Вазьмі мяне, дзядуля,                                   Хочешь, будем вместе

У дальні шлях з сабой!                                 Горе мы терпеть?

Я пад тваю катрынку                                    Хочешь, буду песни

Напоўню верш журбой.                                Под шарманку петь? 

Поль Верлен

Раяль цалуе тонкая рука

У час вячэрні, шэра-ружаваты;

І на крылах, цішэй ад вецярка,

Ў паветры мяккім, пекным паплыла ты

Пужліва песня, і срэдзь комнат хаты

Шчэ дога веяў пах, як ад цвятка.

Што за калыска ціха так гайдае

Стамлёнага, бяздольнага мяне?

Чаго, як жэўжык, песня вымагае?

І што ў канцы яе прыпеў жадае,

Каторы гэтак хутка у акне,

Адчыненым на садзік, замірае?

           (Пераклад М.Багдановіча)

А.Рэмбо. Адчуванне

Блакітным вечарам замроены хадок,

Пайду сцяжынай, дзе калоссем коле поле,

Нагамі босымі адчую халадок

І галаву сваю амыць вятрам дазволю.

Ні думаць, ні казаць, ні варушыць нуду.

Мілосць маю душу напоўніць ціхай згодай.

І я адзін далёка, як цыган, пайду

Шчаслівы самы, як з жанчынаю,

з прыродай.

         (Пер. Р.Барадуліна)

Джэймс Джойс. Лунная трава

Узором зыбких звездных блесток

Украсит ночь свою канву

В саду, где девочка-подросток

Сбирает лунную траву.                                        

На волосах роса мерцает,

Целует веки ей луна,

Она, сбирая, напевает:

О, ты прекрасна, как волна!

Как залепить мне воском уши,

Чтоб этот голос в сердце стих,

Чтобы не слушать мне, не слушать

Ее напевов колдовских!

Simples

          Of cool sweet dew and radiance mild

          The moon a web of silence weaves

           In the still garden where a child

           Gathers the simple salad leaves.

     A moondew stars her hanging hair

      And moonlight kisses her young brow

And, gathering, the sings an air:

Fair as the wave is, fair, art thou!

           Be mine? I pray, a waxen ear

           The shield me from her childish croon

           And mine a shielded heart for her

            Who gathers simples of the moon.

Герман Гессе. Ступени (Из романа «Игра в бисер”)              Прыступкі