Курс экономической теории. Под общ. ред. Проф. Чепурина М.Н., проф. Кисилевой Е.А. Киров, 1994, 2000. 5 страница

3. Фирманың жалпы, орташа және шекті табысы. Пайда дегеніміз - жиынтық табыс (TR) пен жиынтық шығындар (TC) арасындағы айырма. TР = TR-TC, ТР- пайда. Жиынтық табыс (TR) нарық бағасымен барлық өндірілген тауарларды сатуда түскен түсім. TR=P*Q, P – баға, Q – тауар саны. Орташа табыс (AR) – бір өнімнен орташа алынған табыс. AR=TR/Q. Шекті табыс (MR) – қосмыша өнім өндіргеннен түскен түсім. MR= TR/ Q. Қалыпты пайда - Анық емес шығындарды (ішкі шығындар) өтеу керек.

Экономикалық пайда – қалпыт пайдаданың үстінен түскен табыс. Бухгалтерлік пайда – жалпы түсімнен сыртқы шығындарды алған сомаға тең. Бухгалтерлік пайда - Анық емес шығындарды (ішкі шығындар) = экономикалық пайда

9 тақырып. Өндіріс факторларының нарығы және факторлық табыстардың қалыптасуы

    Дәріс мақсаты: өндіріс факторларының нарығына түсіндірме беру.

    Жоспары:

1.Өндіріс факторы рыногындағы тепе-теңдік.

2. Еңбек ақы еңбектің бағасы ретінде.

3. Пайыз капитал иесінің факторлық табысы ретінде.

4. Жер рентасы – жер иелерінің факторлық табысы.

5. Пайда кәсіпкердің факторлық табысы ретінде.

           Негізгі сөздер:еңбек нарығы, капитал нарығы, жер нарығы, рента, жер кадастры, пайыз, пайда, кәсіпкерлік пайда.

    Иллюстрациялық материал: кесте, слайд

1 Өндіріс, оның мәні және факторлары.

Өндіріс – бұл қоғамның дамуы мен өмір сүруі үшін қажет материалдық және рухани игіліктерді құру процесі.

Өндіріс процесі тек кана үш факторлардың – адамның күші, еңбек заты мен еңбек құралдары - өзара іс-әрекеті арқылы жүзеге асуы мүмкін.

Жұмыс күші – бұл адамның дене және рухани қабілеттілігінің жиынтығы және оны өндіріс процесінің материалдық игіліктер мен қызмет көрсетуінде қолданады.     Адамзат қоғамында, адамдар өмір сүру үшін қажет тамақ, киім, тұрғын үй және басқа материалдық игіліктер болуы керек. Адамдардың өмір сүруіне қажет заттар өндірілуге тиіс, олардың барлығы өндіріс процесінде жасалатынын білесіздер.

Өндіріс дегеніміз-адамдардың өз қажеттіліктерін қанағаттандыруға арналған іс-әрекетін айтамыз, немесе, қоғам дамуына қажет материалдық игіліктер мен қызметтер жасау мақсатымен табиғат заттарына адамның ықпал ету процесі.

Қоғамда қандайда болмасын өндіріс-түбінде, қажеттіліктерді қанағаттандыру үшін қызмет етеді. Мұндағы, қажеттіліктер дегеніміз-бұл жеке адамның, әлеуметтік топтардың немесе тұтас қоғамның іс-әрекеттерін қолдап, оларды жүзеге асыру болып табылады.

Өндірістің, материалдық және материалдық емес түрлері болады.

Материалдық өндіріс дегеніміз- заттай қажеттіліктерді қанағаттандыру, ал, материалдық емес өндіріс дегеніміз-адамдардың рухани қажеттіліктерін қанағаттандыру. Мысалы, мәдениет орындары, оқу саласы, т.б.

Сонымен, қажеттіліктерді қанағаттандыру үшін, өндірісті өндіру үшін, табиғат ресурстары қажет. Табиғат ресурстары-ол адамдардың өмір сүруі үшін қажет, өндіріс процесінде қолдануға болатын қоршаған ортаның маңызды компоненті. Мысалы, пайдалы қазбалар, су ресурстары, күн қуаты және т.б.

Адамның материалдық қажеттіліктерін қанағаттандыру үшін өндіріс қажет. Өндірістің өзі қоғамда бірнеше элемент пен факторды қамтитын белгілі өндіргіш күштерді қажет етеді. Адамзат дамуының барлық сатысында негізгі факторлары болып жұмыс күші( адам факторы) және өндіріс заттары (заттық немесе материалдық фактор), негізгі өндіргіш күштер болды.

Өндірістің негізгі факторлары болып қазір еңбек, капитал, жерді атауға болады. Ал жиырмасыншы ғасырдың соңында оған кәсіпкерлік қызметті қосты. 

Бірақ осы өндіргіш күштер адам дамуымен қатар, өзгеріп отыр. Кәзіргі ғылыми –техникалық революция жағдайында факторлардың күрделенуі байқалып отыр. Негізгі факторлар- еңбек пен өндіріс заттарына жаңа рөлі зор факторлар қосылып отыр.

  Ең алғаш қажет фактор бұл еңбек. Еңбек бұл адамның мақсатқа сай қызметі . Еңбектің көмегімен адам өз қажеттерін өтеу үшін табиғатты өзгертеді , өзіне лайықтап икемдейді. Адамның тіршілік етуінің шарттарының бірі де еңбек.

Жұмыс күші дегеніміз адамның еңбекке деген физикалық және ой қабілетін айтамыз. Мысалы айталық кішкентай баланы , егде қартты немесе мүгедекті біз жұмыс күші деп айталмаймыз, өйткені олардың физикалық және ой қабілеті жұмыс істеуге жеткіліксіз.Еңбектің бірнеше көрсеткіші бар, олар:

1) еңбек өнімділігі

2) еңбек қарқындылығы

еңбек қарқындылығы дегеніміз белгілі бір уақыт ішінде жұмсалған еңбектің мөлшерімен еңбек пәрменділігі.

Ал еңбек өнімділігі дегеніміз бұл белгілі бір уақыт мөлшерінде шығарылған өнім санымен және әр өнімге қанша мөлшерде уақыт кететіндігімен өлшенетін көрсеткіш.

Еңбек өнімділігінің жоғарлауынан еңбек ресурстары үнемделеді, қоғам байлығы өседі. Еңбек өнімділігіне мынандай факторлар әсер етеді:

1) жұмысшының білімділігі, квалификациясы, мамандануы.

2) өндірушілердің өз еңбегінің нәтижесіне қызығу деңгейі

3) ғылым және техниканың даму деңгейі

  4 ) Өндіріс ресурстарының тиімді қолдану деңгеиі.

  5 ) Еңбек қарқындылығы, интенсивтілігі немесе еңбек жылдамдылығы.

  6 ) Табиғи жағдай               

Адамзат дамуымен қоғамдағы еңбек өнімділігі өсуде. А дамдар өнім бірлігіне кететін еңбек үлесін азайта отырып, шығарылатын өнім көлемін көбейтуде.      

       ҒТР жағдайында, өндірісті кешенді механизациялау және автаматтандырумен байланысты жұмысшының дене күшін жұмсауы азаяды, есесіне ой – ми энергиясын ж ұмсауы ұлғаяды. Жұмыс күнінің ұзақтылығы қысқартылса, еңбек қарқындылығы артады,керісінше жұмыс күнінің ұзақтығы артатын болса, еңбек қарқындылығы төмендеуі мүмкін.

    Жұмысшылар өз еңбектері үшін жалақы түріндегі табысты алады.Жалақыны төлеуді өлшеу бойынша ол екіге бөлінеді; 1) мерзімді жалақы өндірістегі еңбек шығынының ұзақтылығымен анықталады, сондықтан ол күндік, апталық және айлықақы болып бөлінеді.бұл жердегі өлшем бірлігі- сағаттық ставка қолданылады- яғни жұмыс сағатының бағасы.

2) кесімді жалақыда жұмысшының еңбекақысы шығарған өнім санына тәуелді. Кесімді жалақының ерекшелігі , еңбектің саны мен сапасы өндіргіш өнім арқылы бақыланып, өлшенеді. Оны өлшеу мынандай элементтердің қолдануын қажет етеді:

1) шығарым нормасыбелгілі период ішінде жұмысшының шығаруы қажет өнім көлемі ( мысалы сағатына 5 детал)

2) уақыт нормасышығарым нормасына керісінше көрсеткіш. Ол 1 бірлік өнім шығаруға кететін уақытты айқындайтын көрсеткіш ( мысалы 1 деталға 12 минут)

3) сандық бағалау1 бірлік өнімді шығаруы үшін төлемақыны көрсетеді

Көрсетілген жалқыны төлеу формалары әртүрлі нысандарға ие, оларды жалақы жүйелері деп атайды:

1) мерзімді жалақы

ü Жәй мерзімді

ü Мерзімді –сыйақылық

2) кесімді жалақы

ü Тікелей кесімді

ü Кесімді – сыйақылық

ü Кесімді- прогрессивтік

ü Аккордтық

   Табиғат ресурстары (жерді) рента түріндегі табыс әкеледі. Рента дегеніміз бұл кәсіпкердің (арендатордың) жер, қазба, орман және басқа табиғат ресурстарын қолданғаны үшін уақтылы төлем ақы. Негізгі табиғат ресурсы бұл жер. Оның ерекшелігі – оның көлемі өзгермейді.сондықтан жер рентасының көлемі жерге деген сұранысқа тікелей байланысты. Сонымен қатар рента табиғат жағдайына (климат, топырақ сапасы және т.б.) және жердің орналасуына (жақындығы мен алыстығына) байланысты болады

Жер рентасы 2 негізгі формада болады:дифференциалды және абсолюттік. Дифференциалды рентаның өзі де екіге бөлінеді.

- Дифферециалды рента 1 жер учаскілерінің өнімділігі мен тиімділігіне байланысты алынады.

- Дифферециалды рента 2 капиталдық салымдарға байланысты бір жердегі әртүрлі өнімділікке байланысты.

Абсолюттік рента жер учаскілерінің өнімділігі мен орналасуына байланыссыз алынатын рента.

Материалдық өндіріс үшін аса маңызды фактор бұл –капитал. Капиталға көбіне өндіріс заттарын (құралдарын) жатқызамыз. Олар екі топқа бөлінетін материалдық ресурстар. Олар еңбек құралдары мен еңбек заттарына бөлінеді.

Қаржы саласында капитал өз иесіне процент түрінде табыс алып келеді. Бұл процент немесе ссудалық процент. Ссудалық процент ставкасы ақшаны қолданғаны үшін баға болып табылады. Нақтырақ айтатын болсақ ставка бұл белгілі бір уақыт (ай, жыл) ішінде бір теңгені қолданғаны үшін төленетін ақы көлемі.

Ақша экономикалық ресурс болып табылмайды , өйткені олар өнімсіз. Бірақ кәсіпкерлер ақшаны қолдану мүмкіндігін сатып ала отырып, өндіріс заттарын сатып оны айналыста қолданады.

Еңбекке деген қабілеттілігін адам екі бағыт бойынша жүзеге асыра алады: өз бизнесін ұйымдастырушы кәсіпкер ретінде, немесе кәсіпкерге жалданушы ретінде. Өндірістегі ерекше ресурс бұл кәсіпкерлік қабілет болып табылады, яғни адамның өз бизнесін немесе жаңа істі ұйымдастыруға қабілеттілік пен сонымен байланысты шығындарды, тәуекел мен жауапкершілікті алып жүру қабілеті.

Пайда дегеніміз бұл- кәсіпкерге оның кәсіпкерлік қабілеті үшін төлем.өйткені ол:

ü Еңбектік, капиталдық, және табиғи фактордарды бірге жинақтап, төлегені үшін

ü Шаруашылық қызмет етуін ұйымдастырғаны үшін

ü Олардың тиімді қолануына жауапкершілік пен тәуекелге барғаны үшін

Экономикалық пайда дегеніміз бұл- фирманың жалпы түсімімен барлық шығындары арасындағы айырма.

2 Ресурстардың шектеулігі және оларды талдау мәселелері.

Экономика екі іргелі экономикалық аксиомаға негізделеді: шексіз мұқтаждықтар мен шектеулі ресурстар. Мұқтаждықтар – бұл адамдардың белгілі бір пайдалылығы бар игіліктерді иелену мен пайдалануға деген ынталылығы. Мұқтаждықтарды қанағаттандыратын құралдар игіліктер болып табылады. Бір игіліктер шектеусіз мөлшерде болады (мысалы, ауа), ал екіншісі – шектеулі (мұнай, көмір т.б.). Соңғылары экономикалық игіліктер деп аталады.

10 тақырып. Ұлттық экономика жүйе ретінде.

    Дәріс мақсаты: Ұлттық экономика жүйесіне түсінік беру. Ұлттық есепшот жүйесін түсіндіру

    Жоспар:

1. Қоғамдық өндірістің нәтижелері, оларды жиынтық ұлттық өнім (ЖҰӨ) арқылы өлшеп көрсету.

2. Жалпы ішкі өнім және өзара байланысқан көрсеткшіткер жүйесі.

Негізгі сөздер: ЖҰӨ, дефлятор, ТҰӨ, ЖІӨ, ҰТ, ЖТ, қосымша құн әдісі

Иллюстрациялық материал: кесте, слаид

1. Қоғамдық өндірістің нәтижелері, оларды жиынтық ұлттық өнім (ЖҰӨ) арқылы өлшеп көрсету.

Қоғамдық өндіріс нәтижесінің жалпылама көрсеткішіне жиынтық (жалпы) қоғамдық өнімді жатқызамыз, себебі ол коғамдық өндірістін бір жылда құрылған материалдық игілігінің (өндіріс құрал-жабдығы мен тұтыну заттары) жиынтығын бейнелейді. Жиынтық қоғамдық өнім (ЖҚӨ) екі түрде өндіріледі: натуралды-заттай және құндылық.

ЖҚӨ натуралды-заттай түрінде өндіріс құрал-жабдықтары мен тұтыну заттарынан тұрады. Осы тұрғыдан барлық қоғамдық өндіріс екіге бөлшектенеді: өндіріс құрал-жабдықтар өндірісі (І-ші бөлімше) және тұтыну заттары өндірісі (ІІ-ші бөлімше).

2. Жалпы ішкі өнім және өзара байланысқан көрсеткшіткер жүйесі

Ұлттық өндіріс көлемін өлшеу үшін жалпы ішкі өнім көрсеткіші қолданылады. Ол барлық жылдық өнім құнының сомасын құрайды, сондай-ақ Қазақстандағы шет ел және өзінің өндіріс фактоларын қолдану арқылы құралады. Оны жалпы ұлттық өнім (ЖҰӨ) ажырата білген жөн. Жалпы ұлттық өнім (ЖҰӨ) жалпы ішкі өнімнен (ЖІӨ) осы елдегі қолданылған ресурстар табысы сомасының шет елдегісінен (пайыз, дивиденд, жалақы және т.б.) артық болады.

ЖҰӨ-нің көмегімен еліміздің экономикалық даму деңгейі мен пропорциясын шет елдермен тікелей салыстыруға мүмкіндік туды.

Жалпы ұлттық өнімнің (ЖҰӨ) жиынтық қоғамдық өнімнен (ЖҚӨ) айырмашылығы сол, ол еңбек заты мен жартылай фабрикаттар құнының қайталанған есеп-шотын ендірмейді. Қайталанған есеп-шоттың енбеуін қосарланған құн көрсеткіші қамтамасыз етеді. Ол дегеніміз кәсіпорынның жалпы табысы және оның шикізат пен материалға кеткен шығындары арасындағы айырмасын көрсетеді.

Кесте 1 - Өндіріс процесінің бес сатылық жағдайындағы қосарланған құнның және сырт киімді өткеруді есептеудің-мысалы (долл)

Кестеде байқалғандай, барлық арауақыттық өніммен түпкі өнім құны 710 долл. құраса, қайталамған есеп-шот - 460 долл., ал қосарланған құн – 250 долл.

Халықаралық статистикада ЖҰӨ-ді өлшеудің негізінен екі тәсілі қолданылады:                                                                                       

1. шығын немесе өндіріс бойынша;

2. табыс немесе түсім бойынша.

Екі тәсілде бірдей болып бағаланады. Есеп - шоттың дәлдігіне қарай соңғысын ерекшелеуге болады.                                                          

ЖҰӨ шығындар бойынша осы жылғы тауар мен қызмет көрсетуді сатып алу шығындары көлемі ретілде анықтайды. ЖҰӨ шығындар бойынша мынаған тең:

GNP = C + I + Y + X

мұндағы GNP – жалпы ұлттық табыс, С — тұтыну шығындары, G — тауар мен қызмет көрсетуді мемлекетгік сатыл алуы, I - жатпы инвестициялар, X - тауар мен шзмет керсетуді таза экспорттау.

ЖҰӨ табыстар бойынша осы жылғы өндірілген тауардын ақшалай табысы және қызмет көрсетуді ұсыну ретінде анықталады. ЖҰӨ табыстар бойынша мынаған тең:

Y = W + R + I + P

мұндағы Ү — жалпы ұлттық өнім, W — жалдамалы жұмысшының жалақасы, Р - фирма мен корпорацияның пайдасы, R — ренталық төлемдер, I - қарыз капиталына пайыз (%).

ЖҰӨ-ді номиналды және нақты деп айырады. Номиналды ЖҰӨ фактілік немесе ағымдағы бағамен өлшенеді, ал реалды ЖҰӨ көрсеткіші инфляция немесе дефляцияны (номиналды ЖҰӨ инфляция әсерінен тазарады, яғни баға индексін қолдану қажет) есептеумен анықталады.

Нақты ЖҰӨ = номиналды ЖҰӨ / баға индексі

Номиналды ЖҰӨ = нақта ЖҰӨ х ЖҰӨ дефляторы.

ЖҰӨ дефляторы = номиналды ЖҰӨ/нақты ЖҰӨ

ЖҰӨ-м дефляторының көмегімен өндірістің нақты көлемі баға динамикасында инфляциялық немесе дефляторлық іс-әрекет тенденциясы элеминацияланады.

Тауар мен қызмет көрсетуге орташа баға пайызының өзгеруін — баға индексі дейміз. Индексті белгілеуді бастаған жылды базистік жылды дейміз. Базистік жылда әрбір бағаға индекс белгіленеді. Әр түрлі тауардың баға индекстері жинақталып тауар санынына бөлінеді. Базистік жылдың баға индексі ылғи да 100 тең болады.

ЖІӨ ағымдағы рыноктық бағалармен есептеледі, бұл оның номиналдық маңызын сипаттайды. Бұл көрсеткіштің нақты мөлшерін анықтау үшін бағаны инфляция ықпалынан арылтып, таразылау керек, яғни тұтыну бағаларының индексін қолдану қажет, сөйтіп ЖІӨ нақты құнын білуге болады. Тұтыну бағаларының индексі ағымдық тұтыну кәрзеңкесінің құнының базалық жылдағы осы кәрзеңкенің құнына қатынасы арқылы анықталады.

 Номиналды ЖІӨ-нің нақты ЖІӨ-ге қатынасы бағаның көтерілу есебін ЖІӨ-нің өсуін көрсетеді және оны ЖІӨ дефляторы деп атайды. ЖІӨ көлемін өлшеуде батыстық экономистер мен статистика қоғамдық өндірістің ұлғаймалы концепциясына сүйенеді. ЖІӨ материалдық өндірісте өндірілетін игіліктер мен қызметті ғана емес, сонымен қатар материалдық емес қызмет түрлерін де, яғни ғылым, денсаулық сақтау, білім беру т. б. қамтиды

11 тақырып. Макроэкономикалық тепе-теңдік

Дәріс мақсаты: Макроэкономикалық тепе-теңдік теориясына түсініктеме беру. Экономикалық даму және экономикалық өсу теорияларын кеңінен түсіндіру.

Жоспары:

1. Экономикалық өсудің теориялары. Мультипликатор және акселератор эффектісі.

2. Макроэкономикалық тепе-теңдік теориялары.

Негізгі сөздер: Мультипликатор, акселератор, экономикалық өсу, жиынтық сұраныс, жиынтық ұсыныс.

Иллюстрациялық материал: слаид, кесте, схема

1. Экономикалық өсудің теориялары. Мультипликатор және акселератор эффектісі.

Макроэкономика – бұл ұлттық экономиканың жалпы бағытын және даму заңдылықтарын зерттейтін экономикалық ілімнің бөлімі. Макроэкономика экономиканы жалпы бірыңғай қарастырады, оның тұлғалары болып үкімет, кәсіподақ, орталық банктер, өндірушілер және тұтынушылар жалпы тұлға ретінде мемлекет көлемінде қарастырылады. Макроэкономика тауар көлемі мен бағасын агрегатталған, жинақталған өлшемдермен қарастырады. Мұнда ашылған заңдар үкіметтің экономикалық саясатын жасауға негіз болып табылады.

Макроэкономикалық аспектіде ұлттық экономиканың құрылымы елдің өндірістік ресурстарының бір-бірімен нақты қалыптасқан қатынастар жүйесімен олардың мөлшерінің экономикалық агенттер арасында өндіріс бөлумен, сонымен қатар ұлттық өнімнің өндірілу, бөлу, айырбас және тұтыну процесінде қалыптасқан құрамдық бөлінуімен сипатталады.

Ұлттық экономикалық қызмет ету нәтижесін өлшеу үшін теория мен шаруашылық практикада әр түрлі көрсеткіштер қолданылады. Бұл көрсеткіштердің бірнеше түрі ұлттық өндірістің көлемінің шамасын бағалау үшін қолданылады. Оған жататындар: жалпы қоғамдық өнім, түпкі қоғамдық өнім, таза қоғамдық өнім, таза ұлттық өнім, жалпы іштік өнім, ұлттық табыс, жеке табыс, арадағы өнім.

Ұлттық есептің БҰҰ статистикалық комиссиясы жасаған стандарттық жүйесі әлем практикасында 1953 ж. бастап қолданылып келеді.

Өндіріс қарқынын жеделдетуге қол жеткізу үшін, Батыс елдерінің әртүрлі мектеп өкілдері экономикалық өсудің моделі мен формулаларын жасап, алдағы уақытқа болжау құрады.

Өсу формуласынын негізінде кейнстің "мультипликатор" теориясы жатыр. Ол кейінірек "акселерация" теориясымен толықтырылды.

Мультипликатор – көбейткіш, ал акселератор - бұл дайын өнім сұранымының өсушілігіне деген интенсивті өсушілік коэффициенті "Мультипликатор" ұғымын ағылшын экономисі Кан 1931-ші жылы ендірген, кейінірек Дж. М. Кейнс өзінің "Жұмыспен қамту, өсім және ақшаның жалпы теориясы" (1936) кітабында дамытты.

Мультипликациондық эффекті масштабын болжау үшін Дж. Кейнс ендірген тәуекелділіктің мәні зор : тұтыну шығындары мөлшері мен осы деңгейдегі табыс – “орташа тұтынуға бейімділік” – арасындағы тәуелділік. Орташа тұтынуға бейімділікті (“АРС” – арқылы белгіленеді) экономикалық ғылымда “психологиялық фактор” ретінде түсіндіреді себебі адамның тұтыну тауарларын сатып алу ниетін көрсетеді. Тұтынуға бейімділік дегеніміз ұлттық табыстың тұтыну бөлігінің (С) барлық ұлттық табысқа қатынасы (Y).

және “шектеулі тұтынуға бейімділік" (МРС) дегеніміз кез келген тұтынудағы өзгерудің табыстағы өзгеруіне қатынасын көрсетуі,

2. Макроэкономикалық тепе-теңдік теориялары.

    Жиынтық сұраным — тауар мен қызмет көрсетудің әртүрлі көлемін байқататын модель.Сондықтан тұтынушы, кәсіпорын және үкімет кез келген баға деңгейінде сатып алуға дайын. Жиынтық ұсыным — кез келген баға деңгейіндегі нақты өндіріс көлемі деңгейін байқататын модель.

Егер өндіріс деңгейі ресурстарды толық қолдағанда ЖҰӨ тепе-тендігін құруға талап етілген дейгейден төмен болса, онда сұраным ұсынымнан тұрақты түрде артып отырады. Ұсыным ешқандай арта алмайды, себебі ресурстар толық қолданылып біткен. Ал сұранымның шексіз артық болуы инфляцияға ұрындырады.