Традыцыйнае і інавац. прадпрымальніцтва (Пр-ва).

ПД, звязанае з непасрэднай вытв-цю тавараў, м. насіць:

1) традыцыйны хар-р (Тр.Пр-ва);

2)інавацыйны хар-р (інавацыйная ПД, Ін.Пра-ва).

Ін.Пр-ва, маючы ў сваёй аснове эканам., арганізац., тэхнічнае, тэхналагічнае наватарства, уплывае на развіццё Тр.Пр-ва, вызначаючы ў канчатковым выніку навукова-тэхнічны прагрэс. Пр-ва, у аснове якога ляжаць інавац-я працэсы, звязана з ажыццяўленнем новых нетрадыц-х падыходаў ва ўсіх сферах дз-ці. Яму ўласціва наватарства, творчы падыход да вырашэння ўсіх праблем, звязаных з рынкам. Тр.Пр-ва прадвызначае прымяненне традыц-х падыходаў і метадаў у атрыманні max-й аддачы ад выкарыстання наяўных рэсурсаў.

Ін. і Тр. Пр-ва цесна звязаныя, але Ін-е прадвызначае напрамкі Т-га. Асаблівасць Ін.Пр-ва: яно звязана з новаўвядзеннямі, якія прадвызначаюць выс. ступень рызыкі, верагоднасць выніку па параўнанні з традыц. пр-вам.

Інавацыя (новаўвядзенне) – абнаўленне асн. капіталу (вытворчых фондаў) або прадукцыі, што вырабляецца на аснове ўкаранення дасягненняў навукі, тэхнікі, тэхналогіі. Гэта заканамерны працэс удасканалення вытв-ці. Практыка ПД ў любой яе форме ўключае ў сябе інавацыйны працэс.

Вытв-ць і пастаўка на рынак традыц-х тавараў ажыццяўляецца з выкарыстаннем нейкіх новых метадаў ці прыёмаў, звязаных з арганізацыяй вытв-ці, тэхнічнымі элементамі вытв-ці, або зменамі якасных хар-стык вырабленага тавару. У гэтым выпадку м. казаць аб вытв-ці традыц. тавараў з прыўнясеннем частковай інавацыі. У выпадку, калі вытв-ць цалкам грунтуецца на інавацыі, вынікам такой яго арганізацыі выступае новы тавар, ці тавар з прынцыпова новымі хар-рыстыкамі, ўласцівасцямі ці нават сферамі выкарыстання.

Цэнтры падтрымкі прадпрымальніцтва(ЦПП).

ЦПП у РБ ствараюцца як юр. асоба на аснове любых формаў уласнасці ў мэтах забеспячэння эканамічнай і арганізацыйнай падтрымкі суб'ектаў П-ва. Падтрымка прад-ва ў РБ забяспечваецца прыняццем і рэалізацыяй штогадовай Праграмы дзяржаўнай падтрымкі пр-ва і функцыянаваннем разгорнутай па ўсёй краіне інфраструктуры падтрымкі пр-ва.

У інфраструктуру ўваходзяць абласныя і раённыя Цэнтры падтрымкі прадпрымальніцтва, а таксама інкубатары прад-цтва.

ЦПП ў асноўным ажыццяўляюць інфармацыйныя, кансультацыйныя, метадычныя паслугі, займаюцца перападрыхтоўкай кадраў, таксама праводзяць маркетынгавыя даследаванні.

Элементы інфармацыйнай інфраструктуры (ІІ)

Інкубатар прад-ва - арганізацыя, якая ствараецца на аснове любых формаў уласнасці у мэтах забеспячэння эканамічнай і арганізацыйнай падтрымкі суб'ектаў Пр-ва, аказання дапамогі ў паступовым наладжванні і развіцці сваёй справы і набыцця імі фінансавай самастойнасці.

Інавацыйны цэнтр (ІЦ) - спецыялізаваны інкубатар прад-цтва, у якім суб'ектам прад-цтва даецца магчымасць распрацоўваць і выкарыстоўваць новыя тэхналогіі і іншыя новаўвядзенні, якія дазволілі б ім у будучыні развіваць уласную вытворчасць.

Практычна ўсе ІЦ ажыццяўляюць інфармацыйнае абслугоўванне суб'ектаў прад-ва, займаюцца пошукам партнёраў, інвестараў і крэдытораў, аказваюць садзейнічанне ўкараненню сучасных тэхналогій, праводзяць маркетынгавыя даследаванні, аказваюць кансалтынгавыя паслугі. Але ні адзін ІЦ не ажыццяўляе фінанс.падтрымку, якая неабходная для інавацыйных прад-ваў.

Тэхнапарк - суб'ект ІІ, які спрыяе развіццю прад-цтва ў навукова-тэхнічнай сферы шляхам стварэння спрыяльных умоў, якія ўключаюць матэрыяльна-тэхнічную і інфармацыйную базу.
Тэхнапарк забяспечвае ўмовы для ажыццяўлення інавацыйнага працэсу - ад пошуку (распрацоўкі) новаўвядзенні да выпуску ўзору таварнага прадукту і яго рэалізацыі.

Свабодная эканамічная зона СЭЗ - частка тэрыторыі РБ з сапраўды пэўнымі межамі і адмысловым прававым рэжымам, які ўстанаўлівае больш спрыяльныя, чым звычайныя, ўмовы ажыццяўлення прадпрымальніцкай і іншай гаспадарчай дзейнасці. У СЭЗ могуць развівацца вытворчыя, навукова-тэхналагічныя, экспартныя, гандлёвыя, турыстычна-рэкрэацыйныя, страхавыя, банкаўскія і іншыя віды дзейнасці.

Парк высокіх тэхналогій - гэта назва спецыяльнага падаткова-прававога рэжыму, мэтай якога з'яўляецца стварэнне спрыяльных умоў для распрацоўкі ў Рэспубліцы Беларусь праграмнага забеспячэння, інфармацыйна-камунікацыйных тэхналогій, накіраваных на павышэнне канкурэнтаздольнасці нацыянальнай эканомікі.

25. Вядзенне перагавораў. Асаблівасці Б.-перагавораў.

Перамовы – працэс, падчас якога ўдзельнікі канфлікту спрабуюць вырашыць яго ў ходзе пагаднення.

Мэта перамоў: 1. Заключэнне міжнародных кантрактаў. 2.Заключение дагавораў з пасрэднікамі, інш. арганізацыямі, якія спрыяюць ажыццяўленню знешніх эканамічных аперацый. 3.Узгадненне (согласование) пратаколаў да супрацоўніцтва.

Прадмет перамоў – узаемапрынятыя прапановы удзельнікаў перамоўнага працэсу.

Этапы: 1.Вызначэнне праблемы, якая патрабуе рашэння. 2.Формуліроўка прадмета переговораў.3. Вызначэнне інтарэсаў бакоў. 4. Вызначэнне мэты і падмэт. 5. Збор інфармацыі па баках. 6. Збор інфармацыі аб прадмеце перамоваў. 7. Выяўленне цікавасці бакоў. 8 Вызначэнне зоны вырашэння праблем.

Функцыі:-Інфармацыйныя-Камунікатыўныя

-Кантрольная–Рэкламная-Адцягваючая

Віды і ўзроўні перагаворных працэсаў:

1.Дзелавая размова. 2. Гутарка. 3. Абмеркаванне. 4.Заяву. 5. Паведамленне. 6. Спрэчка. 7. Палеміка. 8.Дэбаты. 9. Дыспут.

Перамовы могуць быць чыста ўнутранымі і міжнароднымі.

Падрыхтоўка да перамоў:

1. Час правядзення і месцы (за 2-3 дні да пачатку, 3-4 тыдні для замежных).

2. Хто і што будзе казаць, рабіць, скласці каманды, стыль адзення.

Жэсты і міміка ў перамовах важней нават, чым словы, тое, як Вы трымаеце сябе.

Дзелавыя перамовы як адмысловы выгляд дзелавой камунікацыі праводзяцца па пэўных правілах і падпарадкоўваюцца сваім заканамернасцям. Галоўная мэта перамоў - прыйсці да ўзаемавыгаднага рашэння, пазбегнуўшы канфлікту.

Лідарства і прадпрымальніцтва

Лідарства – здольнасць уплываць на індівідуумаў і гр. людзей, каб заахвоціць іх працаваць для дасягнення мэт.

Агульнае паміж кіраваннем і лідарствам складаецца ва ўзаемадзеянні людзей і праз яго ва ўплыве на іх. Прырода лідарства: 1. дзелавая сфера (фармальны хар-р), 2. сфера адносін (нефармальнае лідарства). Правільнае разуменне прыроды лідарства: дзейнічаць у адпаведнасці з місіяй арганізацыі для дасягнення яе мэтаў. Здольнасць быць лідарам – ключавая ўмова для таго, каб стаць менеджэрам. Сутнасць лідэрства – у наяўнасці паслядоўнікаў. Лідарства – працэс ўздзеяння на групы людзей, каб пацягнуць за сабой для сумеснай рэалізацыі кіраўнічых рашэнняў па дасягненню вызначаных мэтаў.

Элементы лідрства:

 Лідар,  Паслядоўнікі,  Задачы,  Сітуацыя,  Група

Тыпы лідараў:

1) Вядучыя за сабой, 2) Арганізатары груп

3) Выканаўцы, 4) Дыпламаты

5) Генератар ідэй, 6) прасоўваць ідэі

7) сінтэзатары і інш.